BLOG - nowe, ciekawe teksty i wydarzenia

Samotność to nieprzyjemny stan, który doświadczają nie tylko osoby nieśmiałe, porzucone, bezdomne czy starsze. W obecnej sytuacji bardzo dużo osób, niezależnie od wieku i statusu społecznego czuje się osamotnionych. Towarzyszą im takie emocje jak smutek, poczucie odrzucenia, wstyd, poczucie winy, lęk, poczucie niedopasowania społecznego lub brak ufności do innych. Jest to szczególnie dotkliwe gdy zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Reklamy w telewizji, wystrój świąteczny i promocje w sklepach tworzą rodzinną atmosferę ciepła, miłości, bliskości i szczęścia. W ten sposób na każdym kroku przypominają nam o nadchodzących świętach. Czujemy potrzebę spędzenia tego czasu z rodziną i przyjaciółmi, w gronie bliskich osób, których kochamy i z którymi czujemy się dobrze. Chcemy wspólnie siedzieć wokół udekorowanego stołu, jeść pyszne potrawy, wręczać sobie nawzajem prezenty i śpiewać razem kolędy. Tak jak to było do tej pory, rok czy dwa lata temu. Samotność w tym okresie jest jeszcze bardziej dotkliwa niż kiedy indziej. Wizja samotnego siedzenia w domu w ten magiczny czas napawa nas smutkiem i poczuciem pustki. Czujemy się odrzuceni, poszkodowani przez los, smutni i źli. Chętnie pojechalibyśmy do bliższej i dalszej rodziny czy przyjaciół, ale widmo pandemii i obostrzenia ze strony rządu nie napawają nas optymizmem. Jest nam przykro, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że te święta będą inne niż zawsze, bo spędzimy je samotnie, we własnym mieszkaniu. Tak, jak prawie cały ten rok, kiedy pracowaliśmy z domu i słuchając napawających strachem wiadomości w telewizji baliśmy się wynurzyć nosa aby iść po zakupy.

Jak poradzić sobie z poczuciem samotności w święta?

Co zrobić, gdy intuicja podpowiada mi, że jest ktoś inny?

Twój partner / partnerka wychodzi bardzo wcześnie z domu i wraca późnym wieczorem twierdząc, że znowu szef zmusił go / ją do nadgodzin. Po raz kolejny wyjeżdża na kilka dni w delegacje i nie ma w ogóle czasu aby spędzić z Tobą weekend. Często wychodzi na siłownie lub inne zajęcia i prawie w ogóle nie ma go/jej w domu. Przychodzi tylko na spanie i jest bardzo zmęczony/ a. Unika seksu i bliskości fizycznej. Coraz częściej nie odbiera telefonów w Twojej obecności i zauważasz, że telefon jest zabezpieczony hasłem i nie masz możliwości odczytania wiadomości. Znajdujesz jakieś dziwne rzeczy w samochodzie partnera / partnerki, takie, których on / ona nigdy przedtem nie używał/a. Twój partner/ka coraz silniej reaguje na krytykę i wydaje się być rozdrażniony/a i zestresowany/a. Czujesz, że oddalacie się od siebie, a w waszą relacje wkradł się chłód i obojętność. Intuicja podpowiada Ci, że jest ktoś inny. Co zrobić?

Gdy odczuwamy silną złość często odcinamy się od racjonalnego myślenia i nie jesteśmy w stanie skupiać się na możliwych sposobach rozwiązania go. Zdarza się też, że nie kontrolujemy swojego zachowania i mówimy lub robimy coś, czego potem, gdy emocje opadną, szczerze żałujemy. Jest to związane z reakcjami zachodzącymi w naszym organizmie, między innymi z wydzielaniem się adrenaliny. Dlatego bardzo ważne jest to, abyśmy nauczyli się rozróżniać i nazywać swoje emocje, poddawać je refleksji i wyrażać w sposób konstruktywny, nie krzywdząc przy tym innych.

Czasem zdarza się, że znamy kogoś wiele lat i mamy wrażenie, że ta osoba nie jest w stanie niczym nas zaskoczyć. Że możemy jej bezgranicznie ufać. Tymczasem życie samo w sobie jest bardzo zmienne i potrafi nagle odwrócić się o 180 stopni. Ból związany z zawiedzionym zaufaniem do kogoś bliskiego bywa ogromny. Tracimy wtedy poczucie bezpieczeństwa, często też znacznie osłabia się więź z osobą, na której się zawiedliśmy. Wiele osób ucieka przed tymi silnymi, nieprzyjemnymi emocjami w pracę, obowiązki, pasje, aby nie myśleć o bolesnym doświadczeniu. Zamykają się w sobie, nie chcąc wchodzić w kolejne bliskie relacje czy związki. Wycofują się z kontaktów z ludźmi i przestają ufać. Jednak samotne życie w dłuższej perspektywie jest smutne i puste. Jak zatem uchronić się przed nieprzyjemnymi emocjami związanymi z zawiedzionym zaufaniem do kogoś bliskiego?

Złośliwa krytyka, żarty i przytyki w kierunku drugiej osoby, wyśmiewanie się, krzyki, wrzaski, a nawet rękoczyny – to tylko nieliczne przejawy agresji. Ich źródła leżą w niewłaściwych sposobach wyrażania złości, która nieokiełznana w porę może wyrządzić komuś krzywdę i rodzić wiele nieprzyjemnych konsekwencji. Dlatego wiele ludzi kojarzy złość z negatywną emocją, której najlepiej pozbyć się jak najszybciej, ponieważ powoduje ona dyskomfort. Tymczasem złość jest pozytywną i naturalną emocją, którą doświadcza każdy z nas. Pełni ona istotną rolę w naszym życiu. Informuje nas ona bowiem o tym, że aktualna rzeczywistość różni się od naszych potrzeb i oczekiwań, że ktoś lub coś przekroczyło nasze granice, daje sygnał o zaistnieniu zagrożenia i energię do działania aby zmienić sytuację, mobilizuje do ochrony siebie i swoich praw, pozwala rozładować nagromadzone napięcie. Możemy skorzystać z jej dobrodziejstw w sposób konstruktywny lub „używać" złości w niewłaściwy sposób pozwalając, aby przerodziła się w agresję i przemoc. Jak nie przekroczyć tej cienkiej granicy i nie zrobić czegoś, czego możemy później żałować?

Agresja to cecha konieczna do przetrwania, stąd też jest w nas silnie zakorzeniona. Uwarunkowana jest w nas biologicznie, ale i kulturowo. Kulturowo jesteśmy w stanie ją przytłumić, wyciszyć, wyuczyć się schematów zachowań. Biologiczne uwarunkowanie pozostaje jednak bez zmian.
W dzisiejszych czasach agresja nie jest już uważana za zachowanie pożyteczne, przyjęło się uczyć o jej destrukcyjnych skutkach. Czy jest jej zatem mniej? Niestety zmiany w naszym mózgu nie zachodzą tak szybko jak kulturowe zmiany społeczne. Funkcjonujemy w cywilizowanym świecie dostosowując się do jego reguł... ale agresja wciąż pozostaje. Tylko czasem w innej formie. Przyjmuje postać czynną, ale też często bierną. Chodzimy na mecze piłki nożnej, oglądamy sztuki walki, wykazujemy agresję za kółkiem, gramy w krwawe gry komputerowe, plotkujemy, oglądamy thrillery... te małe dreszczyki emocji mają właśnie podłoże w uwarunkowane biologicznie skłonności do agresji