Miłość a styl przywiązania

O miłości powstało wiele książek, filmów, piosenek i innych dzieł sztuki. Właściwie każdy i każda z nas przeżyła kiedyś zakochanie. Nie ma wątpliwości, że miłość jest jednym z najsilniejszych i najbardziej inspirujących stanów, a bez niej nasz świat byłby zupełnie inny. Jednak jak kwestię miłości i zakochania widzi psychologia?

Psychologowie są dosyć zgodni co do tego, że miłość ma w sobie trzy składniki, których wartość zmienia się w trakcie trwania związku.

Są to:

• Namiętność – pożądanie i namiętność seksualna
• Bliskość – uczuciowość, szczerość, zrozumienie
• Zaangażowanie – oddanie i poświęcenie

Pewnie czytając to możemy zastanawiać się, czy wszystkie nasze związki miały te trzy elementy. Najprawdopodobniej nie. Większość z nas, szczególnie na początku, miłość wiąże przede wszystkim z namiętnością seksualną. Z czasem związki, od fazy, w której jesteśmy zafascynowani drugą osobą i nie widzimy poza nią świata, przechodzą do fazy, w której najważniejsza jest bliskość. Nazywa się ją czasem miłością przyjacielską. Jednak ten stan wiąże się też z wieloma obawami ze strony jednego lub obojga partnerów. Często nasi klienci boją się, że to proces „odkochiwania", tymczasem jest to po prostu przejście w nowy etap. Nie oznacza to też, że miłość namiętna wygaśnie zupełnie. Naukowcy przebadali pary z ponad 30 letnim stażem i stwierdzili, że nawet u nich pewien poziom namiętności był obecny do teraz, a związek służył wielu innym potrzebom.

Style przywiązania

O tym, jakie będziemy mieć związki, może świadczyć nasz styl przywiązania, czyli sposób w jaki postrzegamy siebie w relacjach z innymi. Wyróżnia się 3 takie style:

• Ufny – zbliżanie się do innych przychodzi mi stosunkowo łatwo i nie przejmuję się zależnością od nich. Nie martwię się często tym, że zostanę porzucona/y, lub że ktoś za bardzo zbliży się do mnie
• Unikający – czuję się trochę nieswojo, gdy jestem blisko z innymi; jest mi trudno zaufać im całkowicie, trudno pozwolić sobie na uzależnienie się od nich. Jestem zdenerwowany/a, kiedy ktoś stara się do mnie zbliżyć za bardzo, i często zdarza się, że moje partnerki lub partnerzy w miłości chcą ode mnie większej intymności niż ta, przy której czuję się dobrze
• Lękowo-ambiwalentny – przekonuję się, że inni nie chcą zbliżyć się do mnie tak bardzo, jakbym chciał/a. Często martwię się, że mój partner lub partnerka nie kocha mnie naprawdę, lub że nie będzie chciał/a pozostać ze mną. Chcę zbliżyć się bardzo do mojej partnerki/partnera, a to czasami ludzi odstrasza.

Naukowcy odkryli, że osoby mające ufny styl przywiązania, mieli najtrwalsze związki. Także wtedy, kiedy postrzegamy naszego partnera lub partnerkę jako kogoś, kto jest częścią nas, tzn. włączamy go do naszego self, mamy największe szanse na długotrwały związek. Nie znaczy to jednak, że tak zawsze musi być. Przez całe życie pracujemy nad sobą i nad relacjami, które tworzymy z innymi ludźmi, dlatego największy wpływ na to, jakie są nasze relacje, mamy my sami.