Jak być dobrym rodzicem?

Jak bardzo zależy Ci, by być dobrym rodzicem? Może starasz się nie powtórzyć błędów Twoich rodziców? Chcesz zrekompensować wszystko to, czego sam/a w dzieciństwie nie miałeś/miałaś? Tylko, czy aby to na pewno oznacza bycie dobrym rodzicem? I w ogóle skąd w psychologii wzięło się określenie wystarczająco dobrego rodzica?

Dam mu wszystko!

Czego chcieliśmy będąc dzieckiem? Wszystkiego! Ale niczego nie było. A teraz dzieci, można pomyśleć, mają to „wszystko"... taniec, tenis, piłka, śpiew! Nic dziwnego, że myślimy:

Super! Teraz dam mu wszystko!

Niech tylko wreszcie zechce...

Rodzicom jest często bardzo trudno, ponieważ okazuje się, że nasze dziecko wcale nie chce chodzić na basen, zajęcia ze śpiewu czy sztuk walki. Zupełnie nie wiedzą, czego ich dziecko chce, potrzebuje i dlaczego nie chce. Także dla dzieci taka sytuacja, kiedy są do czegoś przekonywane, zmuszane i próbują odmawiać nie jest łatwa.

Zobaczmy siebie

Chcąc zrekompensować naszemu dziecku to, czego sami nie mieliśmy, tracimy je z pola widzenia. Myślimy o naszych celach, niespełnionych ambicjach, wizjach dotyczących tego, jakie nasze dziecko powinno według nas być. Niechęć dziecka może powodować w nas frustrację. Nasza frustracja będzie też dla niego widoczna. Może ono pomyśleć, że nie jest wystarczająco dobre, ambitne itd. W ten sposób kształtować się mogą negatywne przekonania dotyczące siebie. Zarówno u rodzica – jestem złym rodzicem, źle wychowałem dziecko, skoro teraz nie chce się rozwijać, korzystać z możliwości, jak i dziecka – nie chcę tego, co powinienem chcieć, więc jestem złym dzieckiem, nie zasługuję na miłość rodziców.

Potrzeba akceptacji

Kiedy trudno jest nam przyjąć, że nasze dziecko jest inne od nas i chce czego innego, może pojawić się w nas brak akceptacji dla niego. A potrzeba akceptacji towarzyszy naszemu dziecku, tak jak zresztą i nam – dorosłym - od najmłodszych lat. Początkowo dotyczy ona rodziców i potwierdzania z ich strony, że jestem wartościowy, a później też grupy rówieśniczej w szkole. Dziecko jest w stanie poświęcić bardzo dużo, żeby zyskać sympatię otoczenia. Zdobycie jej wpływa na naszą samoocenę, nastrój i zwiększa prawdopodobieństwa osiągnięcia subiektywnie ocenianego sukcesu w życiu. Dziecko akceptowane w społeczności szkolnej, chętniej do niej chodzi. Nawet jeśli nauka sprawia mu trudność, to poczucie, że jest kolega czy koleżanka, dodaje siły.

Wystarczająco dobry rodzic wystarczy?

Rodzicielstwo niesie ze sobą wiele wyzwań. Często pragnienie bycia idealnym rodzicem sprawia, że blokujemy się na to, co w naszym dziecku wyjątkowe. Dzieje się tak, ponieważ boimy się popełnić błędy. Donald Winnicott już wiele lat temu mówił, że idealni rodzice nie istnieją, a nasze dzieci ich nie potrzebują. Warto o tym pamiętać. Dzięki temu można dać sobie, a także swoim dzieciom, przyzwolenie na popełnianie błędów i możliwość ich naprawienia. Wystarczy być wystarczająco dobrym rodzicem.

Jak pomóc dziecku, gdy nie jest akceptowane w grupie?

Psycholodzy, a także nauczyciele zwracają uwagę, że istnieją bardzo różne powody, przez które dziecko nie może odnaleźć się w grupie. Nie należy tego uogólniać, chociaż pomimo wielu powodów, następstwa są podobne – poczucie izolacji i inności. Pamiętajmy, że pomoc dziecku nie polega na mechanicznym wykonywaniu zaleceń. Najważniejsze jest, byśmy byli autentyczni w tym, co robimy; akceptowali nasze dziecko i byli też świadomi naszych oczekiwań wobec niego, oraz związanych z nimi emocji.

Zawsze warto próbować!

Kilka pomysłów, aby pomóc ugasić poczucie braku akceptacji, lub po prostu jej brak:

• Wspólnie znaleźć powód odrzucenia (rozmowa, wiele rozmów, cierpliwość)
• Dać wsparcie – samemu w pełni akceptować dziecko, jego zainteresowania, potrzeby, przekazywać wartości, takie jak to, że mamy prawo do bycia określoną osobą z określonymi zainteresowaniami (różnice można postrzegać jako zasoby - różnię się od innych, a więc jestem wyjątkowy)
• Wskazać, jakie może mieć wspólne zainteresowania z rówieśnikami
• Zachęcić innych do poznania zainteresowań dziecka (tylko za jego zgodą) Pamiętajmy, że są to pomysły, które w konkretnej sytuacji mogą sprawdzić się lepiej lub gorzej. Najważniejsze, żeby zawsze podchodzić do dziecka indywidualnie i w ramach potrzeb tego właśnie konkretnego człowieka. Każda sytuacja jest inna i wyjątkowa, a więc i podejście powinno być inne, i wyjątkowe.
• Pamiętajmy, że zawsze możemy zwrócić się o pomoc do specjalisty. Warsztaty dla rodziców, konsultacje indywidualne oraz rodzinne mogą być świetną okazją, by wspólnie przyjrzeć się naszym rodzinnym relacjom. Niezależnie od powodów trudności, naszej pracy nieodłącznie towarzyszy wspólny mianownik – przekonanie, że zawsze można pomóc i nie ma sytuacji bez wyjścia.

Zapraszamy na konsultacje rodzicielskie prowadzone przez doświadczonych psychologów, pedagogów, praktyków metody Kids' Skills. Umawianie konsultacji tel. 603 44 88 88 lub mailowo: terapeuci@talkandsolve.pl