DDD / DDA

Termin DDD (Dorosłe Dzieci Rodzin Dysfunkcyjnych) i DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików / Dorosłe Dzieci Rodzin Alkoholowych) to umowne terminy odnoszące się do pewnego zespołu objawów spotykanych u osób, które miały tzw. „trudne dzieciństwo".

Rodzina i sposób jej funkcjonowania tworzą pierwotne środowisko, w którym przychodzimy na świat. To tutaj kształtujemy swoją osobowość, rozwijamy cechy charakteru i nabieramy odporności na życie. Styl wychowania przez rodziców i opiekunów ma ogromny wpływ na nasze przyszłe relacje, sposoby radzenia sobie z trudnościami i wiele innych.

Osoby cierpiące na syndrom DDA to osoby, które w dzieciństwie doświadczały trudnych, patologicznych sytuacji wynikających ze sposobu wychowywania przez rodzica bądź rodziców alkoholików. Rodziny dysfunkcyjne to rodziny (DDD), w których poszczególni jej członkowie nie zaspokajają potrzeb dziecka w sposób odpowiedni do swojej roli. Dziecko nie otrzymuje wsparcia, akceptacji, ciepła, nie doświadcza pozytywnych emocji. W zamian doświadcza przemocy, jest wykorzystywane, doznaje często zaniedbań potrzeb biologicznych np. niedożywienie, zaniedbanie zdrowotne.

Osoby dorastające w domach dysfunkcyjnych, w tym w rodzinach alkoholowych lub rodzinach borykających się z innymi uzależnieniami, pozbawione zostały zdrowych, konstruktywnych wzorców zachowań. Dorastanie w ciągłym poczuciu niepewności, strachu, skutkuje zaburzeniami natury psychologicznej w życiu dorosłym.

Do najczęstszych wyzwań w terapii DDA / DDD należą praca nad postrzeganiem własnej osoby – podnoszenie samooceny, wiara we własne umiejętności, praca z poczuciem winy, wstydu, lęku, jak również nauka przeżywania emocji i budowania tożsamości.