BLOG - nowe, ciekawe teksty i wydarzenia

Kłamanie jest oznaką rozwoju dziecka. Oznacza to, że dziecko odkryło, że jego umysł jest oddzielony od umysłu rodziców, odróżnia fikcję od prawdy, potrafi prawdę przekształcić w nieprawdę i sprzedać ją otoczeniu w sposób mniej lub bardziej przekonywujący. W niektórych przypadkach kłamstwo jest potrzebne i pożyteczne , a nadmierna szczerość nie jest mile widziana. W zależności od okoliczności kłamstwo może być oznaką dojrzałości emocjonalnej, wyższej świadomości i wrażliwości społecznej, jak również sygnałem wyrafinowania, bezczelności i braku dojrzałości jednostki ludzkiej. Warto jest więc pokazywać dzieciom granicę kłamstw oraz uczyć je rozróżniać kłamstwa pozytywne od destrukcyjnych.

Agresja jest dość często spotykanym zjawiskiem wśród dzieci i młodzieży. W ostatnich czasach możemy zauważyć lawinowy wzrost zachowań agresywnych, co budzi pewien niepokój wśród pedagogów, nauczycieli i psychologów. Coraz częściej jesteśmy bowiem informowani przez różne media o bezwzględnych formach przemocy stosowanej przez dzisiejszą młodzież. Z agresją spotykamy się w domu, w szkole, na podwórku czy na placu zabaw. Przez agresję rozumie się różnorodne zachowania intencjonalne, których celem jest zadanie komuś bólu (zarówno fizycznego jak i psychicznego) lub wyrządzenie krzywdy, szkody, straty drugiej osobie. Pomimo, że wiemy bardzo dużo na temat uwarunkowań agresji, częściej przeciwdziałamy jej skutkom niż przyczynom, co powoduje pewną bezsilność wobec tego zjawiska. Zatem aby zapobiec nieakceptowanej społecznie przemocy, należy dokładnie zgłębić jej źródła i zastanowić się, co sprawia, że w dziecku narasta tak silna i wielka złość oraz gniew, że jest w stanie wyrządzić komuś krzywdę.

Poranne rytuały niemal zawsze wyglądają tak samo. Rodzice w pośpiechu szykują się do pracy, po czym ubierają zaspane pociechy. Następnie w pośpiechu wychodzą z domu i nagle pojawia się bunt i protest. Dziecko płacze, krzyczy, że nie chce iść do przedszkola. Dlaczego tak się dzieje? Jakie mogą być przyczyny niechęci do przedszkola?

Pandemia przewróciła życie do góry nogami wielu osób. Nagle znaleźliśmy się w sytuacji, w której musimy pozostać w odosobnieniu, łączyć obowiązki zawodowe z rodzinnymi, gdy zacierają się granice pomiędzy pracą a życiem prywatnym i opiekować się dziećmi, gdy zamykane są szkoły. Doświadczamy poczucia samotności, izolacji, niepewności i niepokoju. Sytuacja zmienia się dynamicznie, z dnia na dzień docierają do nas różne, nierzadko sprzeczne, publikowane w mediach informacje. Musimy nieustannie dostosowywać się do obostrzeń wydawanych przez rząd i nie wiemy jak długo potrwa sytuacja pandemii i jak będzie wyglądała nasza przyszłość.

Jak zadbać o siebie w dobie pandemii?

Praca zdalna niewątpliwie wiąże się z zacieraniem granic pomiędzy obowiązkami zawodowymi a prywatnym życiem. Wielu pracodawców nie do końca rozumie fakt, że praca zdalna, tak jak stacjonarna, powinna odbywać się w ustalonych ramach czasowych i daje sobie ciche przyzwolenie na kontaktowanie się i zlecanie pracownikom zadań poza ich godzinami pracy. Zgodnie z wynikami przeprowadzonej przez Gumtree.pl ankiety 42% rodaków pracujących home office uważa, że granice między ich życiem rodzinnym a zawodowym zacierają się. Choć z biegiem czasu widać pewną poprawę, nadal postępuje w ten sposób aż 65% polskich pracodawców, przy czym 27% z nich robi tak regularnie.

Depresja może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, płci, wykształcenia czy pozycji społecznej. W naszym kraju około 1,5 miliona osób cierpi na depresję i liczba ta wciąż zwiększa się. W dobie pandemii, gdy media zalewają nas smutnymi i tragicznymi informacjami, a kolejne rozporządzenia ograniczają naszą wolność, nakazując nam swój wolny czas spędzać w domu, coraz więcej osób odczuwa smutek i przygnębienie. Izolacja społeczna, brak kontaktów z rodziną i przyjaciółmi, przedłużający się lęk i strach, napięcie, poczucie osamotnienia i wewnętrznej pustki niewątpliwie odbija się negatywnie na naszym samopoczuciu. Z badań sondażowych na temat wpływu pandemii na zdrowie psychiczne wynika, że co czwarta osoba doświadcza pogorszenia nastroju. Wielu Polaków zaobserwowało także inne symptomy depresji u siebie. Przedłużający się stres i frustracje powoli i stopniowo wykańczają nas, odbierając nam siły, energię, radość z życia i uniemożliwiając nam odpoczynek. Niewątpliwie pandemia przyczynia się do znacznego wzrostu odsetka chorych na depresję. Szacuje się, że do 2030 roku depresja stanie się najczęstszą i najbardziej popularną chorobą na całym świecie.