BLOG - nowe, ciekawe teksty i wydarzenia

Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że uzależniliśmy się od pewnych środków lub czynności. Wydaje nam się, że nasze zachowanie jest normalne i nie dzieje się nic złego. Znacznie łatwiej jest zauważyć fakt uzależnienia osobom bliskim z naszego otoczenia, z którymi często przebywamy. Osoby, które borykają się z problemem uzależnienia, często nie zauważają u siebie żadnego problemu. Trudno im się przyznać przed samym sobą i rodziną, że są wobec tego bezsilni. Nawet jeśli zrobią ten najtrudniejszy krok, zdadzą sobie sprawę z powagi problemu i szczerze będą chciały przywrócić harmonię w swoim życiu, często nie są w stanie pomóc sobie same. Dlatego bardzo ważna jest wizyta u specjalisty i terapia. Jest ona skuteczna jedynie wtedy, gdy naprawdę chcemy się zmienić i wyleczyć z uzależnienia. Dlatego osoby, które zostały zmuszone przez rodzinę do podjęcia terapii, ale nie zauważają u siebie problemu, mają dużo mniejsze szanse na dokonanie pozytywnych zmian. Ich leczenie niejednokrotnie ma charakter pozorny. Skuteczność terapii uzależnień wzrasta, gdy rodzina wspiera osobę uzależnioną i nie udaje przed otoczeniem, że wszystko jest w porządku. Zamiatanie problemu pod dywan może tylko pogorszyć stan chorego. Dlatego bardzo ważne jest, aby członkowie rodziny również zgłosili się na terapię lub chociaż uczestniczyli w psychoedukacji, aby zwiększyć swoją samoświadomość, uwolnić się od toksycznych myśli i przekonań, pomóc osobie chorej, ale także i sobie.

Nerwica lękowa nazywana jest też lękiem uogólnionym i występuje u około 5-8% populacji. Osoby cierpiące na to schorzenie doświadczają uporczywego lęku uogólnionego, tzw. wolnopłynącego, który pojawia się niezależnie od okoliczności zewnętrznych i aktualnej sytuacji życiowej osoby. Niepokój ten dotyczy codziennych spraw, takich jak obowiązki domowe, problemy zdrowotne lub możliwości ich wystąpienia, problemy w pracy, konflikty rodzinne, relacje z rówieśnikami w szkole czy też problemy finansowe. Lęk ten jest znacznie bardziej nasilony niż u osób zdrowych, co mniej lub bardziej ogranicza codzienne funkcjonowanie chorującej osoby i przysparza jej dużo cierpienia. W rezultacie osoba ta doświadcza ciągłego napięcia i nieustannie się zamartwia.

Co wpływa na naszą satysfakcję z pracy?
Na satysfakcję z pracy wpływa wiele czynników. Ogólnie wyodrębnić można trzy główne grupy takich czynników:

1.Czynniki organizacyjne

2.Determinanty osobiste

3. Czynniki społeczne

Ale co zrobić, gdy nasza satysfakcja z pracy maleje?

Wiele osób myśli, że codzienne nadgodziny, praca po dziesięć czy dwanaście godzin dziennie, także w weekendy i zarywanie nocy to droga do osiągnięcia sukcesów zawodowych i wzbogacenia się. Pozwalają oni pracodawcom na wykorzystywanie się, organizując niekiedy całe swoje życie wokół swojej pracy. Tymczasem takie zachowanie to prosta droga do wypalenia zawodowego i problemów zdrowotnych. Dlatego bardzo ważne jest, aby zachować równowagę, czyli tzw. work-life balance, pomiędzy życiem osobistym, prywatnym i rodzinnym a pracą.

Pracowitość jest bardzo pożądaną i godną podziwu cechą. Co więcej, aby osiągnąć sukces w dzisiejszych czasach, trzeba odznaczać się niezwykłą pracowitością, ambicją, umiejętnością podejmowania kluczowych decyzji, kreatywnością oraz szybkością i elastycznością myślenia lub po prostu mieć szczęście. Niestety coraz częściej mamy do czynienia z zacieraniem się granicy między pracą a domem, rodziną i odpoczynkiem. Przeprowadzone przez serwis Praca.pl badania wskazują na fakt, że 37% ankietowanych twierdzi, że pracuje co najmniej za dwie osoby. Praca nierzadko wiąże się z frustracją i stresem, a nadmierne przeciążenie obowiązkami znacznie zmniejsza jej efektywność. Chroniczne przepracowywanie się może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia, a w skrajnych przypadkach doprowadzić nawet do śmierci.

Wraz z nadchodzącym rokiem wiele osób robi noworoczne postanowienia. Nowy Rok kojarzy nam się bowiem z niezapisaną, nową i gotową do wypełnienia kartką papieru, którą możemy zamalować od nowa naszymi postanowieniami. Dominuje w nich trend zdrowego stylu życia. Obiecujemy sobie bowiem, że rzucimy papierosy i alkohol, schudniemy, zaczniemy uprawiać sport czy regularnie jeść. Często w postanowieniach noworocznych pojawia się też ukończenie szkoły lub studiów, zmiana pracy, zwiększenie zarobków, lepsza organizacja czasu, więcej snu itp. Tylko dlaczego tak często nie udaje nam się ich dotrzymać? Dlaczego po naszych noworocznych celach pozostają tylko słowa? Co zrobić, aby wytrwać w swoich postanowieniach i osiągnąć zamierzone cele?