Jak rozpoznać u siebie depresję?

Depresja może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, płci, wykształcenia czy pozycji społecznej. W naszym kraju około 1,5 miliona osób cierpi na depresję i liczba ta wciąż zwiększa się. W dobie pandemii, gdy media zalewają nas smutnymi i tragicznymi informacjami, a kolejne rozporządzenia ograniczają naszą wolność, nakazując nam swój wolny czas spędzać w domu, coraz więcej osób odczuwa smutek i przygnębienie. Izolacja społeczna, brak kontaktów z rodziną i przyjaciółmi, przedłużający się lęk i strach, napięcie, poczucie osamotnienia i wewnętrznej pustki niewątpliwie odbija się negatywnie na naszym samopoczuciu. Z badań sondażowych na temat wpływu pandemii na zdrowie psychiczne wynika, że co czwarta osoba doświadcza pogorszenia nastroju. Wielu Polaków zaobserwowało także inne symptomy depresji u siebie. Przedłużający się stres i frustracje powoli i stopniowo wykańczają nas, odbierając nam siły, energię, radość z życia i uniemożliwiając nam odpoczynek. Niewątpliwie pandemia przyczynia się do znacznego wzrostu odsetka chorych na depresję. Szacuje się, że do 2030 roku depresja stanie się najczęstszą i najbardziej popularną chorobą na całym świecie.

Jak rozpoznać u siebie depresję?

Objawy depresji możemy podzielić na psychiczne i somatyczne, czyli fizyczne, nazywane też cielesnymi. Aby zdiagnozować depresję, muszą być spełnione przynajmniej 2 spośród poniższych kryteriów:

• przedłużające się złe samopoczucie, brak nastroju, humoru,
• utrata dotychczasowych zainteresowań i przeżywania przyjemności, radości,
• większe niż dotychczas zmęczenie.
• Następnie z drugiej grupy czynników należy spełnić minimum dwa:
• zaburzenia uwagi i koncentracji,
• niska samoocena, poczucie, że jest się gorszym od innych, brak wiary w siebie,
• poczucie niskiej wartości,
• czarne i pesymistyczne myśli,
• chęć odebrania sobie życia,
• obniżony lub wzmożony apetyt,
• myśli lub czyny samobójcze,
• problemy ze snem- trudności w zasypianiu, zbyt wczesne wybudzanie się.

Dodatkowo symptomami depresji są także:

• bierność, brak ochoty na jakąkolwiek aktywność,
• wszystko, co do tej pory przynosiło nam radość, teraz staje się obojętne,
• intensywne poczucie bezsilności, bezradności, braku sensu i beznadziejności,
• brak sił, zmniejszona energia, wykonywanie codziennych obowiązków staje się coraz bardziej przytłaczające,
• poczucie winy, przekonanie, że powinna spotkać nas jakaś kara,
• izolowanie się od rodziny i przyjaciół, unikanie spotkań w gronie towarzyskim, pragnienie samotności,
• poczucie bycia niezrozumianym przez bliskich,
• zaburzenia koncentracji uwagi, pamięci, funkcji poznawczych, czasami czujemy, że nie nadążamy za wątkiem rozmowy lub fabułą oglądanego filmu,
• pesymistyczne widzenie siebie, świata i przyszłości,
• spowolnienie psychoruchowe, rzadziej pobudzenie.

Oprócz objawów psychologicznych podczas depresji występuje także szereg objawów somatycznych, poprzez które ciało informuje nas, ze dzieje się coś złego. Są to:

• zaburzenia miesiączkowania u kobiet,
• bezsenność lub rzadziej nadmierna senność i duża potrzeba snu,
• spadek lub wzrost masy ciała związany z brakiem apetytu lub jego wzmożeniem,
• migreny, infekcje, przeziębienia związane z obniżoną odpornością,
• bóle głowy, karku, brzucha i różnych części ciała, które trudno zdiagnozować,
• nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, problemy z trawieniem,
• zmniejszone libido, zaburzenia seksualne,
• suchość w gardle,
• ciągłe i chroniczne zmęczenie, które nie ustępuje nawet po kilku dniach wolnego.

Aby zdiagnozować depresję powyższe objawy muszą utrzymywać się przez co najmniej dwa tygodnie.

Jak pomóc sobie gdy czujemy, że możemy mieć depresję?

1. Zrób coś co sprawia Ci przyjemność lub co kiedyś sprawiało Ci przyjemność,
2. Nie skrywaj swojej choroby, powiedz swoim bliskim otwarcie, że jest Ci smutno,
3. Staraj się utrzymywać kontakt z rodziną i przyjaciółmi, nie wycofuj się z relacji społecznych, nie izoluj się od ludzi,
4. Porozmawiaj szczerze z osobami, którym ufasz o swoich zmartwieniach, o tym, co czujesz i czego się obawiasz,
5. Staraj się wykonywać codzienne aktywności, nawet jeśli bardzo nie chce Ci się tego robić i nie masz na to siły, wstań, ubierz się i uszykuj tak, jakbyś gdzieś wychodziła/wychodził,
6. Zadbaj o aktywność fizyczną, zacznij spacerować, biegać, pływać, rób to, na co masz ochotę, ruch wzmaga wydzielanie się endorfin, czyli hormonów szczęścia,
7. Pamiętaj, że depresję można skutecznie wyleczyć,
8. Udaj się do psychologa lub psychiatry, nie wstydź się i nie bój, depresja to choroba jak każda inna,
9. Regularnie bierz leki przepisane przez lekarza, pamiętaj, że ich skuteczność będzie widoczna dopiero po upływie 2-4 tygodni, nie odstawiaj leków gdy poczujesz się już lepiej, gdyż może to przyczynić się do nawrotu choroby,
10. Pilnuj grafiku kolejnych wizyt u psychiatry i regularnie chodź na psychoterapię,
11. Bądź wyrozumiała/ły dla siebie, zauważaj najdrobniejsze oznaki poprawy swojego stanu zdrowia.

Depresja to poważna choroba, której nie należy bagatelizować. Nie obwiniaj się więc o to, że nie masz na nic siły i nie wstydź się rozmawiać z bliskimi o swoim samopoczuciu. Każdy z nas ma czasami gorszy czas w swoim życiu Pamiętaj, że to, jak teraz się czujesz, jest przejściowe, teraz jest źle bo jesteś chory/chora, ale za jakiś czas wyzdrowiejesz i wszystko wróci do normy. Aby jednak to nastąpiło staraj się regularnie zażywać leki, stosować się do zaleceń lekarza i regularnie uczestniczyć w sesjach terapeutycznych z psychoterapeutą. To jest bardzo ważne i niewątpliwie pomoże Ci wrócić do zdrowia i odzyskać kondycję.